Muur van water en zand

Muur van water en zand

Micha Ben-Michael
13/11/19

De Israëlische linie langs de Suezkanaal tegenover Egypte

Micha Ben-Michael

Dit verhaal gaat over een minder bekende muur. Het is een muur van water en zand die ik zelf twee keer tegenkwam. De eerste keer in een tijd dat het vrij rustig bleef en de tweede keer kort nadat de muur vernietigd was. Ze werd aangeduid als de Bar Lev linie en vormde Israëls voornaamste verdedigingslinie langs het Suezkanaal tegenover Egypte.

In 1969 nam ik als Infanterie soldaat dient in het Israel Defence Army. Na anderhalf jaar van zware oefeningen in de woestijn werd ik officier. Ik ben geboren in kibboets Gat in het zuiden van Israël. We groeiden daar op in de overtuiging dat iedereen zijn best voor het land moet doen. Op eigen verzoek werd ik in 1971 gestationeerd als commandant van een versterkingspost langs de Bar Lev linie. Maar waarom was het eigenlijk nodig deze muur te bouwen?

Direct na de verovering van de Sinaïwoestijn door Israël tijdens de 6-daagse oorlog van 1967, nam de Israëlische regering het initiatief om vrede te sluiten met Egypte. In reactie daarop nam de Arabische Liga op 1 september 1967 in Khartoem een resolutie aan die uitmondde in de Drie Nee’s: geen onderhandelingen met Israël, geen vrede met Israël, geen erkenning van Israël.

Zo kwam het al snel weer zo tot vijandelijkheden in de vorm van beschietingen, bombardementen, luchtgevechten, zeeslagen en commando-overvallen. Die tijd staat bekend als de zogenaamde uitputtingsoorlog een duurde tot augustus 1970. Na afloop daarvan werd een wapenstilstand gesloten.

Israël ging over tot het aanleggen van versterkingen en bouwde langs het Suezkanaal een uitgebreid verdedigingssysteem van 160 kilometer. De linie werd vernoemd naar de Israëlische stafchef Chaim Bar Lev.

De linie liep parallel aan het Suezkanaal. Volgens Moshe Dayan kwam al dat water op ‘een van de beste anti-tank grachten ter wereld’ neer. Onze linie omvatte een ononderbroken massieve muur van zand die door een betonnen muur gedragen werd en zich over de gehele lengte van het kanaal uitstrekte. De zandmuur varieerde qua hoogte van 20 tot 25 meter en had een hellingshoek van 45-65 graden. De Israëlische planners schatten dat het minstens 24 tot 48 uur zou duren voordat de Egyptenaren de zandmuur konden doorbreken om een brug over het kanaal te slaan. Tijdens die 48 uur zou de Israëlische luchtmacht het vijandelijke luchtverdedigingssystemen kunnen aanvallen en zou Israël de eigen strijdkrachten kunnen inzetten.