In de afbeeldingen staat de begroeiing in het grensgebied letterlijk centraal. In de strook tussen de twee monoculturen groeit een vegetatie die in geen van de beide akkers thuis hoort. Waar men de randen met rust laat, vergeet of met reden mijdt, bloeit van alles. Hier heeft de biodiversiteit een kans. In het landschap ontstaat een ‘slordigheid’ die het beeld een toegevoegde waarde geeft. Bij de gratie van flankerende monoculturen floreert de grensbegroeiing. Het een kan niet zonder het ander. Een overkoepelende luchtpartij staat boven alle scheidende principes.
Tosca Philipsen (1958) combineert kunstenaarschap, cultuurwetenschappelijk onderzoek en collectiebeheer voor Museum Het Valkhof als in een gemengd bedrijf.
